داستان یک پدیده؛ از صعود تا سقوط، از سقوط تا صعود نیمه تمام

به گزارش خبرنگار مهر، یکسال پیش در چنین روزهایی بیش از یک دهه انتظار پایانی خوش داشت، حداقل در ظاهر. چهار هفته زودتر تیم فوتبال شهرداری اردبیل به لیگ یک رسید، این جمله توصیفی ساده برای آن اتفاق بزرگ بود ولی اگر خودمان را به فراموشی نزنیم، یادمان می آید که چند سال برای رسیدن به این هدف تلاش کرده بودیم.

اما هنوز شیرینی صعود تاریخی اولین تیم فوتبال استان اردبیل به لیگ یک کشور را مزه نکرده بودیم که مثل بسیاری از کارها باز هم همه چیز نیمه کاره ماند و عجیب این صفت «نیمه کاره» شرح حال ما است.

داستان تغییرات کادر فنی پس از صعود به لیگ یک طی فصل گذشته و جدایی کادری که موفق به صعود تیم شهرداری اردبیل به لیگ یک شده بودند را بارها گفته و شنیده ایم، اقدامی که تاوان آن را در نیم فصل اول لیگ دسته یک و در اولین حضور تیم شهرداری در آن با سقوط به انتهای جدول دادیم.

ولی آنچه اهمیت دارد اتفاقات نیم فصل دوم تیم فوتبال شهرداری اردبیل در لیک دسته یک کشور است، اتفاقاتی ماندگار برای مردم اردبیل و تیم شهرداری، اتفاقاتی که لقب شایسته پدیده را به این تیم مردمی داد و... اما در عین حال دوباره رسیدیم به داستانی نیمه تمام.

شهرداری اردبیل با حضور محمد ربیعی آخرین دیدار نیم فصل اول برابر نیروی زمینی را با پیروزی پشت سر گذاشت تا از رتبه یازدهم جدول جدا شود. این استارت فرار بزرگ قرمز پوشان اردبیلی بود که هر چه به جلو رفتند، تیم تر شده و به ارتش سرخ اردبیل تبدیل شدند.

نیم فصل دوم - نقل و انتقالات

تعطیلات نیم فصل به ترمیم تیم گذشت، اردوی کردان کرج برای رسیدن به سطح جسمانی و تاکتیکی مورد نظر محمد ربیعی و ترمیم تیم با بازیکنان جدید.

تمرینات تیم به گواه کادر فنی و بازیکنان و البته شرایط تیم در نیم فصل دوم به بهترین شکل ممکن اجرا شد و ارتش سرخ اردبیل آرام آرام شکل گرفت ولی در ترمیم تیم مشکلات بزرگی وجود داشت.

اول اینکه شرایط مالی باشگاه و البته شرایط خاص نقل و انتقالات نیم فصل مانع از جذب بازیکنان مد نظر سرمربی تیم شد. بطوریکه از شش بازیکن اضافه شده در نیم فصل چهار بازیکن از لیگ دسته دوم، یک بازیکن از تیم منحل شده اتکا گلستان و یک بازیکن از تیم سقوط کرده نفت و گاز گچساران بود.

این در حالی است که مس کرمان توانست سه بازیکن از لیگ برتر (مختاری، داداشوند و باقری)  و سه بازیکن کلیدی از تیم های موفق لیگ یک (یونسی، نوروزی و حقدوست) و یا تیم نفت و گاز گچساران توانست بازیکنانی با تجربه همچون عباسفرد، الهایی، مطوری و شاهمرادی جذب کند.

سنگ هایی که در نیم فصل دوم در راه جذب بازیکنان پیش پای تیم شهرداری اردبیل قرار گرفت را باید در گزارشی دیگر مفصلا مورد بررسی قرار دهیم ولی گفتن همین جمله کافی است که گزینه های کادر فنی شهرداری اردبیل در نقل و انتقالات نیم فصل بازیکنانی همچون سجاد سیفی، نادر هوشیار و مهران موسوی بودند، حال چه شد که این گزینه ها با وجود تمایل آنها برای پیوستن به تیم شهرداری اردبیل جذب نشدند، نیاز به واکاوی مسائل مدیریتی و مالی دارد.

دوم اینکه، مشکل بزرگ دیگر تیم نحوه تیم بستن در ابتدای فصل بود: در حالی که لیست زیر ۲۳ سال و بزرگسال تیم در نیم فصل اول کامل نشده بود، هر سه سهمیه فیفا در نیم فصل اول استفاده شده بود و...  که این خود بحثی جداگانه و تخصصی است.

نتیجه تغییرات کادر فنی در لیگ یک

در نیم فصل دوم لیگ دسته اول باشگاه های کشور طی فصل جاری هفت تیم انتهای جدول هر دو گروه اقدام به تغییر سرمربی خود کردند: شهرداری اردبیل، نفت و گاز گچساران، تربیت یزد، استقلال اهواز، شهرداری تبریز، راهیان کرمانشاه و شهرداری بندرعباس.

از این جمع تنها شهرداری اردبیل بود که نه تنها از انتهای جدول و سقوط فرار کرد و در نیمه بالای جدول قرار گرفت بلکه تا هفته نوزدهم شانس صعود به پلی آف لیگ برتر هم برای خود ایجاد کرده بود. سایر تیم ها یا سقوط کردند و یا مانند استقلال اهواز و شهرداری تبریز به پلی اوت رسیدند.

تغییر مثبت در کادر فنی را باید به پای مدیرانی نوشت که اشتباه ابتدای فصل را پذیرفتند و به جبران آن پرداختند.

فرمول ساده موفقیت تیم های صعود کرده به لیگ برتر

فولاد نوین اهواز و سیاه جامگان مشهد مستقیما به لیگ برتر صعود کردند. اهوازی ها در اولین سال حضور در لیگ دسته اول و سیاهجامگان در دومین سال حضور. ولی نکته مهم اینکه هر دو تیم با کادر فنی ای که در لیگ دسته دوم سکاندارشان بود پس از صعود اول، به دنبال صعود دوم بودند.

ثبات در هر دو تیم اولین شاخصه است، کوروش موسوی سرمربی تیم فولاد نوین اهواز نه تنها در دو سال گذشته سرمربی تیم بوده بلکه پیش از آن سرمربی تعداد زیادی از بازیکنان این تیم در تیم امید فولاد بوده است. رضا مهاجری هم پس از دو سال مربیگیری تیم سیاه جامگان در لیگ دسته دوم و دو سال در لیگ دسته اول (چهار فصل) با این تیم به لیگ برتر صعود کرد.

فرمولی ساده موفقیت: ایجاد ثبات در تیم و البته صبر است. سوال این جا است که آیا مدیران باشگاه شهرداری اردبیل و طرفداران فوتبال آن به این فرمول ساده اعتقاد دارند ؟

فصل آینده و ابزارهای مورد نیاز

برای موفقیت یک تیم فوتبال همانقدر که کادر فنی و کادر بازیکنان قوی مورد نیاز است، امکانات سخت افزاری و البته ارتباطات سالم با فدراسیون فوتبال و ارکان های تاثیرگذار در فوتبال مورد نیاز است.

بدون شک تیم شهرداری اردبیل در این بخش جزء تیم های پایین جدول لیگ یک است. چمن استادیوم تختی اردبیل به عنوان زمین مسابقات تیم پایین ترین کیفیت را در فصل جاری در گروه الف داشت و این برای تیم و مربی ای که سعی دارد فوتبالی مدرن و تماشاگر پسند بازی کند، بزرگترین معضل است. به همین سادگی دیدارهای تیم شهرداری اردبیل در استادیوم خانگی مطابق خواسته حریفان پیش می رود.

مشکل زمین تمرین برای شهرداری اردبیل همچنان پا بر جاست. با وجود زمین های با کیفیت مانند کارگران، بخش زیادی از تمرینات  فصل گذشته شهرداری در زمین بی کیفیت تختی، چمن مصنوعی مستهلک شده دایی و یا بعضا در سالن انجام شد.

این معضل بزرگ در برابر رقیبانی که یا از کمپ تمرینی و یا حداقل یک زمین تمرین اختصاصی با کیفیت سود می برند، فاصله ای عمیق ایجاد خواهد کرد.

از سوی دیگر، در لیگ یک که کمترین سطح توجه رسانه ای را به خود جلب کرده حاشیه ها فراوان است. برای رقابت در فضای بیرون زمین اردبیل حداقل به مردانی نیاز دارد که ارتباطات سالم و پاک با فدراسیون نشین ها و سازمان لیگ داشته باشند، چیزی که در فصل جاری شاهد آن نبودیم. 

در فصل گذشته پیش آمده است که چند ساعت پیش از دیدار تیم شهرداری اردبیل، از سوی نماینده فدراسیون محرومیت مربی و یا بازیکن تیم به سرپرست اعلام می شد، این در حالی است که وجود رابط بین باشگاه و فدراسیون و یا حداقل مردانی با تجربه که بین اردبیل و تهران و ساختمان باشگاه و فدراسیون ارتباط همیشگی برقرار کنند می تواند اینگونه مشکلات را کاهش دهد.

فصل جدید، صعود نیمه تمام 

لیگ یک فصل آینده ۲۰ تیمی است. ۳۸ دیدار که ۱۹ دیدار آن خارج از خانه است، طول دوران این فصل از ۷ ماه به ۱۱ ماه خواهد رسید، و رقابت با تیمهایی همچون فجر سپاسی، گیتی پسند، آلمینیوم هرمزگان، نساجی مازندران، پاس، پارسه، صنعت نفت و تیم های صعود کننده از لیگ دو مانند آلمینیوم اراک، سپید رود رشت، گاز جم و البته تیم های سقوط کننده از لیگ برتر مانند نفت مسجد سلیمان، احتمالا راه آهنی که به مدیران متمول مازنداران سپرده خواهد شد و حتی شاید پیکان.

به نام رقبا نگاهی که بیندازیم سابقه بالاتر حضور در سطح اول فوتبال ایران را نسبت به شهرداری اردبیل خواهیم دید، این بخش از رقابت قابل جبران نیست ولی جدال مالی، سخت افزاری و مدیریتی را می توان با پیروزی شهرداری اردبیل به پایان برد.

ثبات، شرایط مناسب مالی برای حضور در لیگی ۲۰ تیمی، امکانات سخت افزاری مانند زمین تمرین مناسب و استاندارد، خوابگاه مناسب بازیکنانی که برای صعود مبارزه می کنند، البسه مناسب و استخدام و بکارگیری مردانی کاردان در حوزه ارتباط با فدراسیون و سازمان لیگ.

فصل جدید لیگ یک زودتر از همیشه آغاز خواهد شد و مدیران تیم های رقیب از همین امروز به دنبال آماده کردن تیمی قوی برای رقابتی ۳۸ هفته ای هستند، ولی باید پرسید آیا ما حواسمان به تیم شهرداری هست...

حواسمان به بازیکنان اردبیلی موفق در سایر تیم ها است، حواسمان به بازیکنان موفق فصل گذشته مان است، حواسمان به امکانات سخت افزاری برای موفقیت در فصل آینده است، امکاناتی که از همین امروز باید مهیا گردد.

و مهمتر از همه حواسمان به مربی موفقی باشد که بیش از همیشه مشتریان متمول و با برنامه برای صعود دارد، مربی ای که اثبات کرده دلش همچنان پیش ارتش سرخ اردبیل است... آخرین مصاحبه تلویزیونی ربیعی یادمان هست؛ جایی که از حداقل هایی گفت که تیم فصل بعد برای صعود باید داشته باشد و البته عشق عمیق به مردم و فوتبال اردبیل.

نکند قرار است این عشق هم نا تمام باشد، نکند قرار است داستان صعود ما به لیگ برتر هم ناتمام باشد؟ نکند قرار است این "نا تمام" ها تا همیشه بر پیشانی ما به یادگار بماند؟